Sinds 1994 maken we in de praktijk ECG’s . Dokter Visser heeft een jaar gewerkt bij de cardiologen in Breda alsook op de Intensive care en ambulance. Derhalve heeft hij veel ervaring kunnen opdoen in het interpreteren van ECG’s . Verder onderhoudt hij nauwe banden met meerdere cardiologen zodat hij bij twijfel hen ook om een mening kan vragen.

Wat is een ECG?
Een ECG is een grafische weergave van de elektrische activiteit in de hartspier. De letters ECG staan voor elektrocardiogram. Het ECG is bekend als een ‘hartfilmpje’, hoewel het eigenlijk meer registreert dan in beeld brengt. Een ECG registreert de elektrische prikkel die de spiercellen in het hart laat samentrekken. Deze prikkel slaat in een domino-effect over van de ene spiercel op de andere. Het prikkelgeleidingssysteem zorgt ervoor dat dit in de goede volgorde gebeurt: eerst de boezems en dan, na een kort oponthoud, de kamers. Gaat het niet goed, dan ontstaat er een hartritmestoornis. 

De meeste hartziekten hebben gevolgen voor het prikkelgeleidingssysteem en laten daarom sporen na op een ECG. Om een hartinfarct snel te kunnen herkennen, is een ECG een belangrijk onderzoek.

Technische uitleg
Het elektrocardiogram (ECG) is de registratie van de elektrische verschijnselen die gepaard gaan met de activiteit en samentrekking van de hartspier. De contracties van de spiercellen gaan gepaard met veranderingen in de elektrische lading van de hartcellen. Deze veranderingen veroorzaken elektrische stroompjes en potentiaalveranderingen die met grote nauwkeurigheid – na versterking – aan de huid kunnen worden gemeten. De methode om deze spannings- en ladingsverschillen te meten wordt electrocardiografie genoemd. Aan het begin van iedere normale hartslag ontstaat ontlading (of depolarisatie) in een gedeelte van de rechter hartboezem: de S-A-knoop. Vanaf hier breidt de elektrisch activiteit zich in ongeveer een tiende seconde over de beide boezems van het hart uit. De zenuwknoop (A-V-knoop) die op de grens van boezems (atria) en kamers (ventrikels) ligt, wordt door boezemcellen ontladen en vertraagt de doorgang van de elektrische activiteit ongeveer een tiende seconde. Vervolgens wordt de ontlading zeer snel voortgeleid over een bundel speciale vezels (bundel van His) waarna de spiercellen in de hartkamers ontladen en zich samentrekken. Tijdens de rustpauze van het hart (diastole) zijn aan het lichaamsoppervlak geen spanningsverschillen waarneembaar. Aan een elektrocardiogram (ECG) kan een aantal toppen in beneden- en bovenwaartse richting worden onderscheiden. Deze zijn aangeduid met vijf achtereenvolgende letters uit het alfabet: P, Q, R, S en T. De elektrische activiteit die bij een hartslag behoort, wordt achtereenvolgens aldus geregistreerd:

• de P-top: boezemontlading
• een QRS-complex: kamerontlading
• een T-top: kameroplading

Bij iedere hartslag, ongeveer iedere seconde, herhaalt zich dit. Op een elektrocardiogram of hartfilmpje kunnen vrijwel alle ziekelijke processen van het hart worden waargenomen: ritmestoornissen, geleidingsstoornissen en verschijnselen van een hartinfarct. Tijdens de eerste fase van een hartinfarct verandert door het tekort aan zuurstof het verloop van de ont- en oplading van de betrokken spiercellen. Hierdoor ontstaat een zeer karakteristiek patroon in het ECG. Het ST-deel, dat bij het normale ECG op dezelfde hoogte als het PQ-deel ligt, is in deze fase van het hartinfarct verhoogd. Indien de patiënt de hartaanval overleeft, sterft een gedeelte van de hartspier af en ontstaat een litteken in de hartspier. Tijdens de ontlading van de kamers toont dit gedeelte van de hartspier geen elektrische activiteit, waardoor de patronen van het QRS-complex en de P-top in het ECG anders zijn dan normaal. De plaats en de grootte van het litteken bepalen hoe het elektrocardiogram afwijkt, zodat met het ECG de plaats van het oude infarct kan worden vastgesteld. De technische mogelijkheden van de elektrocardiografie gaan zo ver, dat men op een ECG restverschijnselen van een klein infarct, dat als zodanig door de patiënt niet werd opgemerkt (een zogenoemd stil infarct), kan ontdekken.